มีวินัย
วินัย คือระเบียบ กฎเกณฑ์ ข้อบังคับ สำหรับควบคุมความประพฤติทางกาย วาจา ใจ ของคนในสังคมให้เรียบร้อยดีงาม
เป็นแบบแผนอันหนึ่งอันเดียวกัน อยู่ร่วมกันด้วยความสุข วินัยช่วยให้สังคมห่างไกลจากความชั่วทั้งหลาย วินัยใช้ควบคุมคน
ให้ใช้ความรู้ความสามารถไปในทางที่ถูกที่ควร วินัยทางโลก คือระเบียบสำหรับควบคุมคนแต่ละแห่งเป็นข้อตกลงร่วมกันที่จะให้ทำ
หรือไม่ให้ทำวินัยทางธรรม คือเป็นผู้มีศีล 5, 8, 10 และ 227 แล้วแต่สถานะของผู้ถือศีลนั้น ศีล แปลว่า ปกติ เป็นวินัยทางธรรม
เบื้องต้นของคน เป็นเครื่องจำแนกคนจากสัตว์ เพื่อรักษาความปกติของคนไว้ จึงเกิดศีล 5 ข้อขึ้นได้แก่ 1. ไม่ฆ่าสัตว์
2. ไม่ลัก ไม่คอร์รัปชั่น ไม่ยักยอกคดโกง 3. ไม่ประพฤติผิดในกาม รู้จักห้ามใจให้พอใจแต่คู่ของตน 4. ไม่โกหกหลอกลวง
5. ไม่เสพของมึนเมาให้โทษ
ศีล 5 มีมาก่อนพุทธกาล พระพุทธเจ้าทรงรับเข้ามาไว้ในพระพุทธศาสนา และชี้แจงถึงความจำเป็นของการมีศีล ดังนั้นศีลจึงไม่ใช่
ข้อห้ามตามที่คนจำนวนมากเข้าใจ แต่หมายถึงความปกติของคน นอกจากนี้ศีลยังเป็นเครื่องวัดความเป็นคนได้อีกด้วย
วันใดเรามีศีลครบ 5 ข้อ แสดงว่าวันนั้นเรามีความเป็นคนครบ 100% ผู้มีวินัยดี หมายถึงผู้ที่รักษาวินัยทั้งทางโลกและทางธรรม
อย่างถูกต้องเคร่งครัด
เรียบเรียงจากหนังสือ มงคลชีวิต " ฉบับทางก้าวหน้า " ของชมรมพุทธศาสตร์สากล ในพระอุปถัมภ์สมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ เรียบเรียงโดย พระมหาสมชาย ฐานวุฑฺโฒ M.D., Ph.D.
