จุลินทรีย์บาดเจ็บ

เมื่อจุลินทรีย์ต้องเผชิญกับสภาพแวดล้อมต่างๆ ที่ไม่เหมาะสม หรือสภาพเครียด จะมีประชากรของจุลินทรีย์อยู่ 3 ประเภท ได้แก่

1. เซลล์ของจุลินทรีย์ที่ไม่บาดเจ็บ (uninjured cell)

2. เซลล์บาดเจ็บที่สามารถรักษาตัวเองให้ฟื้นคืนสภาพเป็นเซลล์ที่แข็งแรงได้ (injured cell)

3. เซลล์ที่ตาย (dead cell)

ปริมาณของเซลล์ทั้ง 3 จะขึ้นอยู่กับชนิดของสายพันธุ์ อาหารเลี้ยงเชื้อที่ใช้ สภาพไม่หมาะสมและระยะเวลาที่จุลินทรีย์
เผชิญกับสภาพไม่เหมาะสมนั้น รวมทั้งวิธีการที่ใช้ในการตรวจหาจุลินทรีย์บาดเจ็บ

เซลล์บาดเจ็บมีสมบัติแตกต่างไปจากเซลล์ปกติหลายประการ หนึ่งในสมบัตินั้น ได้แก่ การเพิ่มความไวต่อสารยับยั้ง
ชนิดต่างๆ ที่ปกติเซลล์สามารถทนได้ สารยับยั้งดังกล่าว ได้แก่ สารลดแรงตึงผิว (surface-active compound) เช่น
เกลือ น้ำดี (bile salt) ดีออกซีโคเลต (deoxycholate) โซเดียมคลอไรด์ สารเคมีบางชนิด ได้แก่ ลิเทียมคลอไรด์ (LiCl)
บิสมัทซัลไฟด์ (bismuthsulfite) เททราไทโอเนต (tetrathionate) ไฮโดรไลติกเอนไซม์ เช่น ไลโซไซม์ (lysozyme)
อาร์เอ็นเอเอส (RNase) สารปฏิชีวนะ สีย้อม เช่น คริสตัลไวโอเลต (crystal violet) บรินเลียนซ์กรีน (brilliant green)
และกรดชนิดต่างๆ

สารยับยั้งบางชนิดสามารถยับยั้งการรักษาตัวเองของเซลล์ ขณะที่บางชนิดอาจเป็นพิษและเป็นสาเหตุการตายของ
เซลล์บาดเจ็บ และเมื่อเซลล์บาดเจ็บอยู่ในสภาพที่ไม่เหมาะสมเป็นเวลานาน เซลล์อาจจะตาย โดยเซลล์จะไม่สามารถ
แบ่งตัวได้ ถ้าไม่มีการรักษาตัวเองให้กลับฟื้นคืนเป็นเซลล์ที่แข็งแรงได้