กฎของแพลงค์ (Planck’s Law) เป็นกฎที่ใช้อธิบายสเปคตรัมการแผ่รังสีของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าที่ทุกความยาวคลื่นจากวัตถุดำ (blackbody) ที่อุณหภูมิ (temperature) หนึ่ง ๆ กฎนี้ค้นพบโดย มักซ์ พลังค์ (นักฟิสิกส์ชาวเยอรมัน) ซึ่งเป็นสมการที่อยู่ในรูปฟังก์ชันของอุณหภูมิและความยาวคลื่นใด ๆ และเมื่อนำมาพล็อตเป็นกราฟความสัมพันธ์ มีชื่อเรียกว่า "Planck distribution"

      โดย  C₁ = 2πhc² = 3.742x10⁴ W.µm⁴ /m ²

            C₂ = hc/k =1.439x10⁴ µm.K

 การแผ่รังสีความร้อน (thermal radiation) ของวัตถุดำ (blackbody) ที่อุณหภูมิ (temperature) ใด ๆ

(ที่มา: Incropera, et al. (2005))

จากรูป Plank distribution ของวัตถุดำ (blackbody) อธิบายได้ว่า พลังงานที่ได้จากการแผ่รังสีความร้อนมีค่าเพิ่มขึ้นเมื่อวัตถุมีอุณหภูมิสูงขึ้น และวัตถุแผ่รังสีคลื่นสั้นมากขึ้นที่อุณหภูมิสูงขึ้น และกรณีการแผ่รังสีความร้อนของดวงอาทิตย์ (ที่อุณหภูมิประมาณ 5,800 K) รังสีส่วนใหญ่ที่แผ่ออกมาอยู่ในย่านการมองเห็น สำหรับวัตถุที่มีอุณหภูมิต่ำกว่า 800 K รังสีความร้อนที่แผ่ออกมาอยู่ในย่านอินฟราเรด (infrared radiation) ซึ่งมนุษย์ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

ที่มา: การวัดและเครื่องมือวัด ประยุกต์ใช้ในอุตสาหกรรมอาหาร (นวภัทรา และ ทวีพล , 2555)

      :  Incropera, et al. (2005))