โลหะหนัก หมายถึง โลหะ (metal) ที่มีความถ่วงจำเพาะมากกว่าน้ำ 5 เท่าขึ้นไป ได้แก่ ดีบุก สังกะสี ทองแดง ตะกั่ว สารหนู
ปรอท มีอัตราการสลายตัวค่อนข้างช้า ทำให้สะสมอยู่ในสิ่งแวดล้อมได้นาน เป็นมลพิษทางน้ำ มนุษย์รับโลหะหนักเข้าสู่ร่างกาย
ทางน้ำ พืชน้ำ เช่น สาหร่าย สัตว์น้ำ จากการกินตามห่วงโซ่อาหาร
โลหะหนักเป็นอันตรายในอาหาร (food hazard) ประเภทอันตรายทางเคมี (chemical hazard) จึงเกิดการสะสมโลหะหนัก
ในเนื้อเยื่อสัตว์ และเนื้อเยื่อพืช โดยสะสมสารมลพิษเพิ่มขึ้นตามลำดับขั้นการบริโภคจากประกาศกระทรวงสาธารณสุข
ฉบับที่ 98 (พ.ศ.2529) เรื่อง มาตรฐานอาหารที่มีสารปนเปื้อนมีข้อกำหนดเกี่ยวกับการปนเปื้อนของโลหะในอาหารดังนี้
ชนิดของโลหะหนักที่มีการปนเปื้อนในอาหาร
ประเภท |
ระดับของโลหะหนักที่อนุญาตให้มีได้ในเนื้อเยื่อสัตว์น้ำ (มิลลิกรัม / กิโลกรัม (น้ำหนักเปียก) |
||||||
โครเมียม |
ทองแดง |
ตะกั่ว |
สังกะสี |
||||
2 |
2 |
- |
20 |
0.5 |
1 |
100 |
|
- |
- |
0.05 |
- |
- |
0.2 |
- |
|
กุ้ง (รวมทั้งกั้ง/ปู) |
- |
- |
2.0 |
- |
- |
0.5 |
- |
- |
- |
2.0 |
- |
- |
1 |
- |
การตรวจหาปริมาณโลหะหนักในอาหาร
การตรวจหาโลหะหนัก เช่น ตะกั่ว และปรอทในเนื้อสัตว์สัตว์น้ำเมล็ดธัญพืช น้ำมันพืช เครื่องดื่มทั่วไป และเครื่องดื่มที่ผสม
แอลกอฮอล์ (alcoholic beverage) นิยมใช้ Atomic Absorption Spectroscopy (AAS) ซึ่งเป็นเทคนิคที่ใช้ตรวจหาธาตุอนินทรีย์
(inorganic elements) ตัวอย่างจะถูกทำให้ร้อนขึ้นเพื่อเปลี่ยนสภาพเป็นอะตอม (atoms) ซึ่งสามารถดูดกลืนแสงได้ในปริมาณ
ที่เป็นสัดส่วนกับความเข้มข้นของธาตุที่มีอยู่ในตัวอย่าง
Reference